iskender pala'nın okuduğum her kitabında asıl anlattığı konu sevgi, aşk vs idi. özellikle sevgi, şah ve sultan'daki gibi. ama bu kitaba gitmemiş bu tema. çok sıktı gerçekten.
kamber karakterinden nefret ettim. bacaksız, yalaka ve afedersiniz ibne bir çocuk gibi geldi bana. yani "söyledi kamber, soyladı kamber" yazılarını gördükçe sinir oldum. çocuğu hadım etmelerinin de payı var bunda ama taçlıya olan aşkı, sevgisi nedense midemi bulandırdı.
şah ismail, yavuz, taçlı meselelerine girmiyorum. belki duygusal bakıyorum, belki yavuzu çok seviyorum ama şah ismail ne kadar kitabın genelinde çok aşağılansa da yavuzun karşısında kitaptaki kadar cesur ve onun dengi olduğunu sanmıyorum.
işte belki bunlardan, belki bir sürü başka sebepten ben pek sevmedim.
iskender pala'nın aşk ve sevgi anlayışını gerçekten çok beğeniyorum, bunlar için birçok kitabı varken, romanı da böyle yazmasa daha güzel olurdu.
