"i've been working from seven, seven, seven, to eleven every night and.." kısmında insanın kafasını duvarlara vurası gelir. monotonluk daha iyi anlatılamaz çünkü. ama yapamaz. hem de sırf şarkının kalan o son bir buçuk dakikasına saygısızlık olmasın diye. öyle de bir kutsaldır.
