refik halid karay'ın anoluya ittihat ve terakki tarafından sürgüne gönderildiği zamanlarda gözlemlediği olaylardan oluşan(çoğunlukla) hikayeleridir. hikayeler aynı zamanda anadolu'nun nasıl dejenere olmaya başladığını gözler önüne sermektedir. ahlaki yönden bozulan toplumun yapısına dikkat çekilmektedir.
kitaba 2. baskısından sonra eklenen 3 hikaye diğerlerinden daha güzel bir dil ile yazılmıştır bu da yazarın olgunlaşma sürecinde dilinin ne kadar güzelleştiğini göstemiştir...
ayrıca kitabın son baskıları dilimizde ki sözcüklerin unutulması üzerine günümüz türkçesine(peh!) çevrilmiştir...
keşke günümüz türkçesine çevrilmeseydi de biz asıl türkçeyi öğrenseydik!
