insan bir saat gibidir. o tıklama sesini çıkaran da kalbidir.
doğumundan sonra o saat anneye göre kurulur. yemeğiniz, sevginiz hep onun tarafından karşılanır. saatiniz annenize kurulduysa hiç sıkıntı çekmeden büyürsünüz. koşar, zıplar oynarsınız çevrenizde. sonra okula başlarsınız. saatiniz öğretmeninize ayarlıdır bu sefer de... daha sonra o saat durur. bu yüzden pek çok yanlışlıklara sebebiyet verir. doğru bir referansı olmadığı için rastgele çalışır saatimiz. sonra en sonunda saaatinizi kurup o doğru insana göre ayarlarsınız.
o kişinin tik taklarına karışır sizin tik taklarınız.
çok güzel bir şekilde çalışmaya devam eder saatiniz. ta ki saatinizi ayarladığınız insanın tik taklarını duyamadığınız âna kadar.
sadece kendi kalp atışlarınızı çok yabancı bulursunuz bu sürede. ilk defa duyuyor gibisinizdir.
belki bu yüzdendir hayatındaki en önemli insan eşi olan insanların peşi sıra ölümle tanışmaları. insan sevdiğinin kalp atışını kendininkine uyduramıyorsa dahası o sesi bile duyamıyorsa yapayalnız kalıyor. o saat de kendine çalışarak ya ileri gidiyor ya da geri kalıyor.
doğru kişi aslında kalp atışınızı ona uydurduğunuz kişi değil, kalp atışınızın beraber attığı kişi oluyor bu durumda.
kalbimin sesi hiç bu kadar yabancı gelmemişti bana bugüne kadar...
