olay şöyle; babamın dükkanının olduğu sokakta bir esnaf abimiz vardır. dinine düşkünlüğüyle, dürüstlüğüyle tanınır. bu abimizin işleri çok iyidir, birde aslan gibi oğlu vardır, makine mühendisliğini bitirmiştir, üniversiteden kız arkadaşıyla birlikte mezun olup, aynı dönem işe başlamışlardır. e artık evlenmek isterler tabi. babaya durum anlatılır kız istenmeye gidilir, ama alevi olduklarını orda öğrenir, ardından o cümle dudaklardan dökülür ve ortam terkedilir.
onca ısrara rağmen bu esnaf abinin gerici, ırkçı düşüncesinden vazgeçirilemez. babasını da ezip geçemeyen delikanlı bunalıma girer, aşırı alkol aldığı bir gece kendini bir binadan boşluğa bırakır.
bu aslan gibi delikanlı artık hayatta değil. nasıl mantık ulan bu? esnaf abi böylesi daha mi iyi oldu? nasıl yaşıyacaksın bu vicdan azabıyla?
