okul penceresinden hülyalı gözler ve sevgiyle çarpan yürekleriyle geleceklerini görmeye çalışan iki arkadaşınızın kıskanç ve cani bir parmağın tetiği çekmesiyle ölüme, kavuşamadan ayrılığa savrulması.
okul çıkışı olduğunu göre göre hız yapan bir şerefsizin arabasının 120 kilometrelik korkunç sürati önüne, masumca çıkan motorlarıyla, iki arkadaşınızın biranda gözlerinizin önünde korkunç bir ses ve hızla havalara savrulması. birinin motorun altında kalarak anında can vermesi, diğerininse size bir ömür sürmüş kadar uzun gelen, dakikalar boyunca şidetle çakıldığı asfalt üzerinde tüm bedenini yerden kesip, tekrar acımasızca asfalta vuran bir can çekişme sonucunda, metrelerce alanı tertemiz ve günahsız kanıyla yıkayarak can vermesi.
her ikisi de 14 yaşımı yaşadığım lisemde gözlerimin önünde gerçekleşmiştir.
talihsizliğin, acının, hayatın trajik yönünün bu kadar ağır hissedildiği bir yaşım hiç olmadı.
sayenizde 4 masum yüreği, sevgiyle hatırlama fırsatım oldu.
aynı şekilde iki caniyi de allaha tekrar havale ettim.
neden mi allah a?
tetiği çeken ellerin sahibi onbeş yaşında olduğu için çoktan hapisten çıktı, biliyorum.
o iki masum delikanlıyı hunharca katleden canavara gelince, trafik kazası olduğu ve zengin bir ailenin çocuğu olduğu için onunda çoktan sokaklara döndüğü malumunuz.
adaleti sakat hatta ölü bir toplumda yaşadığınızda size yalnızca allah a havale etmek kalıveriyor.
ister hoşunuza gitsin, ister gitmesin.
