5. sınıfın son hafatsı çarşamba günüdür. öğretmen öğrncileri okul bahçesine salmıştır dersten çıkartıp, salak çocuk oyunlarını oynayabilsinler diye. bir kafadan "haydi duvara koşalım son gelen ebe olsun" şeklinde bir ses çıkar ve herkes bulunduğu konumdan duvara koşmaya başlar. ufacık tefecik st27 de usul usul koşmaktadır. ta ki arkadan hayvan gibi gelen bir çocuk ona çarpana kadar. meydana gelen çarpışmanın ardından momentum etkisiyle st27 cik bir süre yerde sürüklenip dizlerini parçaladıktan sonra kafayı çöp konteynerine çarpar. bir de artık büyüdüğünü düşündüğü için ağlamamaya kasar kafasını tutarak. sonra patavatsız başa bir çocuğun söylemiyle elini başından bir çeker ki eli gözükmemektedir kandan. ardından ağlamaya başlar küçük st27.
gülmekten yarmasa da kafayı yarmak adına yaran bir okul anısıdır benim için.
