1995-1997 yılları arasında izmir, halil rıfat paşa caddesi'nde cumbalı bir "eski izmir" evinde oturduğum zamanlardaki ev sahibime yazılmıştır:
sevgili ramazan abi;
- evini kefilsiz, peşinatsız, depozitosuz tuttuğum halde "öğrenciye ev vermem" demediğin için,
- sevgilimle senin evinde otururken gelip "nikahsız yaşayanları istemem" demediğin için,
- hemen üst katımda oturmana rağmen iki koca köpeğimin havlamalarına ses çıkarmadığın için,
- saçma sapan saatlerde eve gelip giden arkadaşlarıma ve onların gürültülerine kızmadığın için,
- müzik bölümünde okumamdan dolayı evden hep yan flüt, keman vb. çalışmalarının detone sesi hakkında tek laf etmediğin için,
- evin bütün duvarlarını poster ve resimlerle doldurup badanaları mahvetmeme rağmen "ne güzel resimler bunlar" dediğin için,
- karın lale abla balık, sucuk gibi şeyler pişirdiğinde "kokmuştur, canınız çekmiştir" diye mutlaka bir tabak da bize getirdiğin için,
- hafta sonlarında lale ablayı ve 10-15 birayı alıp bize misafirliğe geldiğin için,
- öğrenci bütçesinin zavallılığından dolayı hemen hemen her ay geciken kiramı "ya tamam, sonra ver" diye ertelediğin için,
- okul harcımı yatırabileyim diye bana borç verdiğin için,
- 2-3 ayda bir lale ablayı, beni ve sevgilimi türkü bara götürdüğün için
