sözlükten hiç arkadaşım yok, olsun diye çabamda olmadı. ama artık bana bir şeyler öğretecek arkadaşlara ihtiyacım var. aslında işe yarar hiç bir bilgiye sahip değilim, ama arkadaşlarım bu konu da benden daha kötü bu yüzden onlardan daha zeki olduğumu düşünüyorlar.
çok sıkıldığım da yazdıklarımı yine okurum, çok uzun bir süre ne yapıyorum ben diye duraksamadan hareket edemem. çoğu zaman evet derim, her hangi bir ricayı reddetme huyum pek yoktur. ama sonra unutup yapmayacak kadar malımdır. bazen otobiyografimi okuyorum, baya bir atladıklarım olmuş, bi de diyorum ki ulan menfa bir şey yazıyorsun sözlüğe sonra da mal gibi dakka bir bakıyorsun acaba beğenilmiş mi diye, hangi egona hizmet ediyorsun falan...
kendime çok fazla hakimim aslında. istediğim de ortamın orospusu denecek kadar çok konuşuyorum, istediğimde de hiç konuşmuyorum. boş konuşmaktan nefret ederim, çok fazla boş konuşurum.
sözlüğe 2 kişi davet ettim. biri en yakın arkadaşım. diğeri de sana güvenmek istiyorum, beni yüz üstü bırakma diye sözler verdirirken bir anda çeken, giden kişi. 2 si de davetimi kabul etti. tek fark biri en son sözlüğe gireli 4 ay oldu.
sol frame in ne şekilde değiştiğini takip edemiyorum. bi bakmışsın pornografik, bir bakmışsın akademik. ikisine de bir şey yazmıyorum sonra.
şuan bi pansiyon köşesinde pinekleniyorum.
aşırı şekerli çay içmekten dişlerim ağrıyor.
bütün gün sadece çay ve sigara içip, yanlarına yaklaştığım insanların civarında nefes almadığım zamanlar oldu koku gitmesin diye.
iyice tembelleştim, artık uyanık kaldığım süreden daha uzun süre uyuyorum.
isimleri aklımda tutamasam da, yüzleri unutmam niyeyse. buna otobüs şoförleri, toplu taşıma araçlarında dikkat çeken insanlar vs. hatırlarım bir çoğunu.
hafızam kuvvetlidir ama çöplerle dolu. zeki mürenin öldüğü günü hatırlarım. erbakanın dilini burnuna değdirdiği zamanı da.
şimdi bunu yazdım, her iddiasına girerim birazdan başlarım acaba oylandı mı diye bakmaya.
