çocukluğumun oyunu... annem kızardı bana: -oğlum yeter artık kapat şu aterti midir atarti midir zırvırtısını. ama ben bütün mücadelemi ederdim sadece 5 dk daha fazlaya oynayabilme umuduyla. fakat bir bakardım kafama birşey geldi. annem terliğin seri atımına geçmiş bir makine gibi renkli renkli terliklerini atardı kafama söz dinlemeyince. o an umudum bitiyordu artık. gözlerim kararıyordu ve savaşta mağlubiyeti kabul ederdim kendime. ve artık bitmişti. bittik artık biz yenildik benim kısa boylu tombul dostum. yıne doyamadım sana. ama olsun bir sonraki savas gelmeden yıne hasret gidereceğiz.
