yapmaktan keyif aldığım hadise olduğu için (bkz: ben)
fakat şöyle bir havası vardır bu durumun, bu eylem gerçekleştirilirken böyle hafif mırıldanmayla ,sinirli hızlı konuşan insan prototipinin sahip olduğu komplike bir ses tonuyla "hamm ananı... hımm babanı..." diye kufur eder insan. işte o an insanın insanogluna kazık attıgı andır. içimizin yaraları kabuk bağlamıştır bile ama biz hala söyleniriz "nolucak ki zaten belliydi tutmayacağı" havası yaratırız ve bunu da yer herkes ama biz yemeyiz işte.o kuponu katlayip katlayıp her yırtışımızda ego şişer dıştan ama bir yandan da iner içeride.
ha bi de bu durumun şöyle bir özetinide geçebiliriz.
oynadığı kupon tutmamış olan insandır.
