insanın, küçük bir çocukken seni üzüp ağlatan problemleri düşündükçe keşke hala onlar için üzülüyor olsaydım, dediği andır. ilkokul önlüklü bir çocuğun annesinin elinden tutarak evine doğru yürüdüğünü gördüğü andır. her şeyden habersiz, caddenin ya da otobüsün kalabalığından, başka insanlardan hiç etkilenmeden, başka hiçbir şeyi umursamadan babasının kucağında huzur içinde uyuyan bir çocuğu gördüğü andır.
