ilk olarak metnin hemen başında Chat'ın ne olduğunun adını koymamız gerekmektedir. Chat, lüzumsuz şeyler üzerine alelacele ve yüksek sesle konuşmak anlamına gelen "chatter" kelimesinin kısa halidir. Bir iletişim şekli olarak Chat, hayatımızda telefon, faks ya da mektuplaşmadan daha geniş bir yer tutmaktadır.
Günlük koşuşturmalar, insanların beraber geçirebilecekleri yeterli zamanının olmaması, ihmalkârlık, sosyal ilişkilerin zayıflığı onların sanal âlemde iletişime geçmelerini çekici kılan sebepler arasındadır. insanların gece gündüz koşuşturmaları onları bu dünyada yalnız kılmakta ve bu yapayalnız insanlar da zamanın azlığı yüzünden hızlı iletişim yolları arayışına girmektedir.
Bununla beraber Chat'laşmanın bambaşka bir fonksiyonu daha vardır; arkadaş edinmede ve sosyal ilişkilerde biçare ve başarısız insanlara kolayca iletişime geçme yolları sunmaktadır. Chat'laşma, bu biçare insanları kendilerini oldukları gibi göstermeden sosyal bağlar kurmaya teşvik etmektedir. Hayallerindeki adam ya da kadınmış gibi hareket etmektedirler. Bu kendini kolay ifade edebilme rahatlığı (Chat'ı) çekici bulmalarının sebebi olmaktadır. Hiç tereddüt etmeden istediklerini yazabilmekte, konuşabilmekte ya da ifade edebilmektedirler.
işte tam da bu noktada Chat'laşma sırasında konuşulanların güvenilebilirliğini sorgulamak bir zorunluluk haline gelmektedir. Genel olarak güvenli olmayan, itimat edilmeyen şeylerdir. Herkesçe bilinir ki Chat'laşma sırasında insanlar kendi gerçek isimlerini, yaşlarını, mesleklerini ya da fiziki durumlarını ve hatta cinsiyetlerini kullanmazlar. Bu nedenledir ki kişiler sanal muhabbetlerde birbirlerine güvenmemelidirler.
Dillendirilmesi gereken başka önemli bir nokta daha var. insanların canlı olarak -fiziksel olarak diyelim- muhabbeti kesmiş olmalarından dolayı, Chat kendini farklı bir çeşit dile dönüştürmüştür. Çoğu zaman "Merhabalar efendim, nasılsınız bugün bakalım?" yerine "N'aber? Nasılsın bakiyim?" diyoruz. Yani bu durum çok da tuhaf bir şeymiş gibi görülmek zorunda değildir. Alt başlıkta da ifade ettiğim gibi dünya gittikçe küçülmektedir. Tüm dillerin değişimlere karşı dayanıksız olduğunu kabul etmek durumundayız. Bana korkutucu gelense bu kocaman dünyada gerçekten önemli olan şeyleri hiç sorgulamadan değiştirmemizdir. Diller ve kültürler bu duruma çok güzel örneklerdir. "selam" yerine "slm" kısaltması, ya da "n'aber canım benim" yerine "nbr cnm bnm" denmesi masum görünmektedir. Öte yandan, aslında Türk dilinde bulunmayan "w,q,x"'leri içeren kelimeleri de kullanmaktayız. Artık "artık yok" diyemiyoruz, ancak "artıq yoq" diyebiliyoruz.
Atatürk, "Dilini kaybetmiş bir millet, yok olmaya mahkûmdur" diyor. Dünyanın öbür ucuna yakınlaşırken, dilimizin varlığını yitirerek, yok olma tehlikesine de yaklaşıyoruz.
canlandıran edit: yazı kesinlikle bana aittir. internette bulunamaz. word 2007'den direk kopyalayınca bir takım lüzumsuz karakterler belirmiştir. zall'dan ve ulusözlükten özür dilerim.
