yapmak için delirip yapamadığınız şeyler varsa birine dair içinizde, ve o tüm bunlardan habersiz çekip gitmişse, yastıktaki ıslaklıkla uyandığınızda yalvarırcasına söylediğiniz cümledir.
karşınızdadır... gitmemiştir içinizden. hala sizindir. hala sıfatı vardır. "hiçbir şey"iniz olmamıştır henüz, "sevgilim"dir adı dilinizde ve içinizde aynı dayanılmaz sancı, resmen kesiyorlar gibi karnınızı; özlem...
burnunuzda tütüyordur. koşar sarılırsınız, bırakırsınız kendinizi kollarına. ve o an yaşlar dökülmeye başlar gözlerden yanaklara, sonra onun omzuna. burnunuza dolar kokusu ve özleminiz azalacağına artar içinizde. ne vücudunun sıcaklığı, ne kokusu, ne teninizde gezen nefesi, ne teni, ne sizi saran kolları... hiç bir şeyi yetmez olur. doymak için çıldırırsınız ona. içinizde bir yerlerde bunun "son" olacağını biliyorsunuzdur. gidecektir, ve bir daha ona belki de merhaba bile diyemeyeceksinizdir. dudaklarınızda teninin sıcaklığını hissettiğiniz an daha da şiddetlenir yaşı gözlerinizin. durur ve gözlerinin içine bakarsınız yaşların arasından. eğilip dudaklarına son kez onlarında tadını damağa kazıyacakken birden yastığın nemiyle uyanıp gerçekten ağladığınızı farkedersiniz. ve tadına kanamamış dudaklardaki acıyla bir isyan dökülür "gelme artık rüyalarıma"
