mutluluk..
insanların çabaladığı şey..
insanoğlu bencildir.. elindekilerinin kıymetini bilmez..
yoldan 100 kişi tutsan mutlu musun ? diye sorsan..
kaçı mutluyum der acaba ?
insan mutluluklarının nedenlerini o kadar küçük şeylere bağlıolar ki kaybettikleri en küçük şeyde dibe vuruşları bu yüzden..
hangimiz gece yatmadan önce annemiz babamız sağ karnım tok başımı sokucak evim var diye şükrediyoruz ki..
mutluluk basit olmamalı.. peder beyin aldığı arabayla ya da attığı havalarla çaktığın kızlarla vs vs vs mutlu olcaksa insan.. ben mutlu olmayayım o zaman..
bilmiyorum.. belki ben yanlş düşünüyorum.. belki de çok fazla düşünüyorum..
Hayalleri olmalı insanın.. ulaşamycağı hayalleri.. ulaşırsak hayal olmaz elde ettiğimizde ise değerini unuturz..
işte bundandır mutsuz olmamız..
yazıma devam ederdim ama kendimi bu yazıyı yazdığım için salak ve melankolik bi havada hissettiğim için saçmalamaya burda nokta koyuyorum..
hadi selametle..
