hayretler içinde bu konu nereye kadar uzayacak diye merak ettiğimdir.
Çocukluğumun tatil dönemleri diyarbakır'da geçti. güzel ve oldukça sıcak günlerdi ve benim için başka bir ülkeydi orası. şehir diyemiyorum çünkü dili, yordamı hatta yapısı çok farklıydı diyarbakır'ın. bakkaldan türkçe ekmek istediğinde aval aval suratına bakıyordu.çarşı da pazarda bir başka milletin insanları geziyordu orada ben türkiye'de değilim sanıyordum. hindistan, pakistan ve belki de nijerya olabilirdi burası. ve ülkemde olduğumu askeri lojmanlara döndüğümde anlıyordum. o arada ki duvar o kadar belirgindi ki, sanki içle dışı, yakınla uzağı hatta ve hatta var ile yok'u temsil ediyordu. çocukluğumun üzerinden 30 yıl geçti. ve ben hala diyarbakır'a gittiğimde bu duyguyu yaşıyorum.
30 yılda değişen bir şey yok ama 10 yılda değişen çok şey var. bu durum oranın gerçeği iken şu an bu durum bir partinin siyasi propagandası diğerinin varoluş gerçeği. ülkemde ben de kürtçe istemiyorum. ülkemin bende bölünmesini istemiyorum ama şunu sanırım daha çok istiyorum. lütfen artık siyasi kaygılarınızla sorunlara çözüm üretmeye kalkmayın herşeyi daha çok karıştırıyorsunuz.
