biliyor musun?
herkes içmeye başlar ya, ben tersini yaptım ve senden sonra içmeyi bıraktım. en son 24 ekim'de iki bira geçmişti boğazımdan. ondan sonra tek gram alkol almadım. aynı gökyüzünün altındayız. olur ya bir kaldırım parçasına gölgen düşer. kafamı kaldırırım sana bakarım. o sırada kuvvetli bir rüzgar eser, unuttuğum kokunu yollar bana, neden yaşadığımı anlarım. bu ihtimalin gerçekleştiği gün, beyin hücrelerim açık olmalı ki, tek tek seni işleyebileyim beynime. ne diyordu filmde?
"Kader nedir bilir misin? Sevdiğin kişi için, tesadüflerden bir köprü inşa etmektir."
tesadüflere öylesiye inanıyorum ki artık. filmlerde geçen umut dolu sözlere öylesiye inanıyorum ki artık. otobüsleri kaçırınca, aptal gibi sırıtıyorum. hayır diyorum, demek ona binseydim karşılaşmayacakmışız. diğerine biniyorum. iniyorum. bakıyorum. gözükmüyorsun. her gün oyun oynuyorsun bana. sonra mütemadiyen kafamı kurcalıyor, ya kaçan o otobüse binseydim?
anladığın gibi düşüncelerim saçmaladı, ben saçmaladım. yolda yürürken ayağı diğerine çarpıp sendeleyen, en sevdiği futbolu bile ne zamandır oynamayan, bir çok söyleneni artık aklı almayan bir adam var arkanda. diyordum ya; bazen dibe vurmak güzeldir. dibe vuran insanlar, farkına varır her şeyin diye. dipten daha dip bir yer keşfettim ve orada tek farkına varabildiğim şey sensin.
bil ki şu kış günlerinde, hiçbir soba ısıtmıyor içimi, korumuyor dört duvar en hafif rüzgardan bile. bil ki seni içinde düşleyemediğim hiç bir yer, yuva değil artık bana.
o kadar mükemmeldi ki bıraktığın yalnızlık; her gece sarılıp, onunla uyuyorum.
