bazen insanın kendi kendisiyle kalması gerektiği zamanlarda iyi gelebilecek yolculuk türü.
birde anımı paylaşayım,soğuk ve sisli bir ankara sabahı, istanbula gitmem lazım pegasus airlines yurt içi seferlerine yeni başlamış, biletler ucuz malum thy ile rekabete girecekler, neyse 3 gün önce almışım bileti internetten, sabah karga kahvaltısını yapmadan esenboğa yolundayım ama öyle bir sis varki sorma gitsin, daha havaş pursakları tırmanmaya başlamışken o uçağın kalkmayacağını anladım ama en azından ya kalkarsa diye umutla görünmeyen yola bakıyorum.
hava alanına ulaşmadan havaş otobüsünün şöförünün cep telefonuna haber geldi, sis nedeniyle uçaklar kalkamıyor.
kendi kendime yandık dedim istanbula gitmem şart ama bunu nasıl başaracağımı düşünürken havaş otobüsü havaalanına yetişti, biletin açığa alınması falan filan 1 saat geçti acil şehre inip tren veya otobüs ile şansımı denemem lazım diyorum kendime, bu düşünceyle gara yetiştim elbette böyle bir havada istanbula bilet bulamadım, aşti ye yola koyuldum saat 10:30 istanbul arabasına bir bilet aldım, bileti kesen arkadaşla şöyle bir diyalog eşliğinde otobüse doğru yol almaya başladım,
s: abicim yolda sis varmıymış biliyormusun
x: gece 1 otobüsü daha yetişmedi
s: hayırdır
x: boluda sis ve kar yağışı nedeniyle yoğun trafik varmış
s: peki biz istanbula gidebilecekmiyiz
x: allahtan ümit kesilmez abi
s: iç ses (hassktr) sağolasın.
peronda bekleyen otobüse yetiştim, içeri girdim otobüs boş sayılırdı( zaten o havada mecburiyeti olmayan birinin yolda ne işi vardı) yerime geçtim otobüs hareket etmeye başladı ,çevre yolunda otobüs sakin sakin ilerlerken istanbulda beni bekleyen sevgilime ulaşabilme umudum hala vardı, böylesine bir sisi çocukluğumdan beri görmemiştim gördüğüm o sis yine bir otobüs yolculuğundaydı o gün aklıma gelmeden önce kendi kendime isyan ediyordum, uçakla 45 dakikada ulaşacağım yolu kaplumbağa hızında gidiyormuş gibi ilerleyen otobüsle kim bilir ne kadar sürede gidecektim, derken çocukluğumda gördüğüm sis aklıma geldi, aynı yavaşlıkla sisin içinde ilerleyen otobüs geldi aklıma koltukları bugünki kadar rahat, bugünki kadar donanımlı değildi, istediğim su plastik torbada değil bardakta geliyordu, şişeden elinize akıtılan kolonyanın yerini ıslak mendiller almıştı, artık molada çaylar şirketten değil, istediğiniz an otobüste bardakla size veriliyordu, sahi o sigara kokusuda yoktu, uzun zaman önce yasaklanmıştı değilmi, otobüsün ulaştığı yerde beni bekleyenlerde değişmişti,
o sisli günden başka yolculuklara atlamıştım anılarımda her yaz tatilinde, o otobüsün beni ulaştırdığı babanem artık hayatta değildi, çocukluğumun en eğlenceli anlarını bana yaşatan dayımda artık beni karşılayanlar arasında değildi, hüzünle irkilmiştim, sis dağılıyordu, izmiti geçmiştik, otobüs iki saatlik bir rötarla istanbula girecek gibi görünüyordu, yolculuğun bitmesini istemiyordum, güzel anılarımı hatırlatmıştı bu sisli otobüs yolculuğu, otobüs ataşehire geldiğinde kendimi mutlu hissediyordum, iyiki uçak kalkamamıştı, hayat temposu içinde unuttuğum anılarımı tazelememe sebep olmuştu, beni mutlu çocukluğuma kısa süre olsada geri götürmüştü, ardından otobüs kendi terminaline girerken beni orada bekleyen sevgilimi gördüm, meşaketli başlayan ulaşım maceram mutlu sonlanıyordu, otobüsten indim sarıldım
ex: nasıl geçti yolculuğun
s: güzel, iyiki uçak kalkamamış
ex: neden, daha rahat gelirdin
s: evet ama yalnız gelirdim
ex: kimle beraber geldinki
s: eski anılarla, neyse boşver (gülümseyerek otobüse sanki babaneme, dayıma, mutlu çocukluğuma bakar gibi baktım)
taksiye binerken kafama koymuştum, her daraldığımda kendimi her yenilemek istediğimde kısa bir otobüs yolculuğu yapacağımı, o günden bu güne her canım sıkıldığında otobüs yolculuğuyla güzel anılarıma yolculuk ediyorum, hem ayrıca otobüsler eskisinden çok daha konforlu.
