Her sözlüğün kendi içinde, kendine ait bir jargonu olmalıdır. yani itu'nun de, ekşi'nin de, ulu'nun da ve inci'nin de söylemi farklı olmalıdır. ki uzunca bir zaman bu böyleydi.
eminim bir çoğumuzun bu sözlüklerin hepsinde hesabı vardır. ve söyleyeceklerimizi söyleyeceğimiz jargona göre uygun sözlükte yazıyoruzdur. lakin son zamanlarda sözlük yazarlığının bir nevi üst statü sayılması söyleyecek sözü olanıda olmayanıda sözlüklere yönlendirdi. ve maalesef ki söyleyecek sözü olmayanların tıpkı bir arkadaş ortamında muhabbete katılmak adına "konuşmuş olmak için konuşmak" adına yaptığı salaklıkları şimdide sözlük ortamlarındaki başlıklarda yaşıyoruz. bunun yeni nesil yada eski nesil olmakla ilgisi yok, söyleyecek sözünün olup olmaması ile ilgisi var.
bu engellenir mi yada engellenmelidir?
aslında ana problemimiz bu ve burda çok ince bir çizgi var işte,elbette ki düşünce özgürlüğü engellenmemeli ama uludag sözlüğün jargonu ve ruhu korunmalı diye düşünüyorum.
