gözlerine baktım, gözlerime baktı. gözlerim acıdı, kırpılır gibi oldu bir-iki... gözleri kızardı...
küçük bir ışık huzmesi gözümü aldı. bir ateş yanaklarımı çizdi. onunsa ışığı gittikçe uzayan çizgiye dönüşüyordu yanağında.
sarıldım, sımsıkı sarıldım... bir daha asla öyle bir şansım olmayacakmış gibi...
bir-iki küçük hıçkırık duydum... derin bir nefes aldım ve tuttum içimde. aklımdan geçenleri söyleyemedim hiç. korktum dile getirmekten... zayıfmışım gibi hissettirirdi bu bana.
yutkundum... susmaya devam ettim. ne farkederdi ki... o zaten biliyordu kelimesi kelimesine aklımdakileri.
onu yalnız bırakmaktı tek endişem...
kendinden vazgeçip birini sevmek bu mu? beynin her şeyden vazgeçmişken kalbinin onun için direnmesi...
tükendiğini, bitmiş bi' halde olduğunu hissedip ona dokunarak yeniden kanatlanabilmek ve katlanabilmek üstüne gelenlere...
