Ağladım yine..ve yine omzunda değildi başım,bir daha ağladım,dayanamadım sensizliğe..zaten hiç gelemem ben böyle,ani ölümlere..ihtiyacım var sana,özellikle bu aralarda..hayata yeni başlamıştık oysaki.. varlığınıza her geçen gün hayran kalmaya ve asla sizden vazgeçemeyeceğime şahit oluyordum her geçen gün..bazense bunu çok daha acı bir şekilde ,öğreniyordum..kırık kalplerle doluydu etrafım,ve ben en çok sizi hayal kırıklığına uğratmıştım..büyüyordum,işte bununlaydı asıl kavgalarım,yoksa farkındaydım bende aile kavramının..
ama,gelemedim seni son kez görmeye..oysaki değmezmiş hayatımdaki hiçkimse sizden ödün vermeye..bugün olmasanda aramızda,bana destek veren gücüme güç katan o sımsıcacık gülüşün kaldı geride..
sana son bir kez seni sevdiğimi söyleyebilmek,son bir kez daha sesini duyabilmek,son bir kez daha sarılabilmek için neleri vermezdimki.. seni unutamadım,yokluğuna alışamadım abi'm..
