bugüne kadar ne babamı, ne annemi, ne de kardeşlerimi ve bunlara olan duygularımı anlatabilecek yeterli kelime bulamamıştım,şimdi de bulamıyorum.. ama şöyle diyebilirim; 2 tane abim vardı.. doğal olarak bu durum baba sayımı 3 e çıkardı tabikide.. her birisinin de kafa yapısı farklı.. ne yapsan 3 kafadan ayrı ayrı sesler,yorumlar.. bu aslında muhteşem bir şey,yani onları izlemek,görüşlerini almak,orta yolu bulmayı sağlamak..aramızdaki bağı kuvvetlendiriyordu gerçekten..bu yaz,büyük abimi kaybettik..bu ani ve genç ölümün getirdiği o soğuk kavramları kimseler yaşamasın dileğim budur..ve ben şu an o eski günleri o kadar çok özlüyorum ki..o 3 lüyü yeniden bir arada görebilmek.. yeniden 3 baba sahibi olabilmek..artık bana çook uzak kavramlar..
