Önce sözlüğü açar. Bi şeyler yazar. Sonra feysbuka girer. Bi yerlere yorum yapar. Tivitırında ne var ne yok diye bi bakar. Formsipringinde soru soran varsa cevap verir, egosu okşansın diye ayar vermek için kasar. Sonra takip ettiği bi iki yazarın buloğunda gezinir. Belki bi film, bi dizi izler. Biraz kitap okur. Ders çalışmaya çabalar, sıkılır bırakır. Mesıncıra girer. Komik yutub videolarına güler. Keyfi yerine gelsin diye en sevdiği grubun 2-3 parçasını dinler. Keyfi yerine gelmez; ama grup iyidir. Sonra gene sözlük. Sonra gene facebook. Ağzını açıp bi kelime edeli kaç saat olduğunu düşünür, anımsayamaz.
Sevdiği arkadaşları olsa bile bazen özünü hisseder, yalnız olduğunu kabullenmiştir çoktan. Yalnız ergen modu değildir zaten bu. Ama bu kabulleniş nedense bir alışkanlığa bürünememiş, hala acı bir şekilde etkisini sürdürmektedir.
Telefon alarmını kurar, birisini düşünür, facebooku kapatır, evete basar, sonra da kalkıp yatar.
