beraber büyüdüğüm köpek.köyde babaannemin evinin bahçesinde yazdan yaza görüşmemize rağmen daha beni uzaktan gördüğü an koşarak üzerime zıplayan,orada kaldığım süre boyunca dibimden ayrılmayan,evin etrafına herhangi bir köpek yaklaşsa sayılarına aldırmadan onlara kafa tutan hatta ileri gidip öldürebilen,yemek yediğimizde yanımızda durup biz ona yemeğini vermeden asla masamıza gelmeyen dostum.artık yaşlandığı için içimi hüzün kaplasa da önümüzdeki yıllarda sırf kangal besleyebilmek için bahçeli bir evde oturacağım gibime geliyor.
