lisede ateist olduğunu söyleyen bir arkadaşım vardı. normalde de özenti biriydi ciddiye almamıştık. sınavlardan önce dua edin olur mu derdi. ateist neden böyle bir şey der ki. ateistse inancı olmamalıydı. ama dediğim gibi biz zaten ciddiye almamıştık. şimdi gerçekten ateist olan/olduğuna inananlara sormak istiyorum. gerçekten merak ediyorum. korktukları zaman ne yapıyorlar? hayatta en sevdiği insanlardan birilerini kaybedecekken ne yapıyorlar? kime sığınıp kimden yardım istiyorlar? normal zamanlarda dua etmeyen insanlar bile kendilerinin elinden bir şey gelmeyince "allahım yardım et" "allahım babamı bize bağışla" gibi allaha sığınıyor. içinizde o güveni, sığınma duygusunu hiç mi hissetmiyorsunuz? eğer hissediyorsanız zaten ateist değilsiniz. kabul etseniz de etmeseniz de inancınız var.
