Meşhur fıkradır:
"Okulda çocuğa politika konulu kompozisyon ödevi verilir.
Çocuk da babasına sorar:
- Politika nedir?
Baba ne cevap vereceğini bilemez. Başlar sallamaya:
- Yavrum, anlatacaklarımı iyi dinle. Ben evin geçimini sağlamak için
çalışıyorum para kazanıyorum. Yani ben kapitalistim. Annen, kazandığım parayı
harcayıp evi idare ediyor, yani hükümet. Hizmetçimiz ev işlerini yapıyor, yani işçi.
Sen halksın. Kundaktaki kardeşin de istikbal. Kompozisyon ödevini buna göre yaz!
Anlaştık mı?
Çocuk, 'anladım' der, sabah ödevini yazmak üzere uykuya çekilir.
Gece tuvalete kalkar ve beşikteki kardeşinin ağladığını duyar.
Hizmetçiye haber vermek için odasına gider, babasıyla hizmetçi yatakta sarmaş dolaş.
Annesine seslenir, ama annesi horul horul uyumaktadır.
Çocuk hemen masasına geçip ödevini yazmaya koyulur:
