defalarca izlenilse dahi her seferinde izleyiciyi hüzne boğan en iyi dram. çaresizlik, yoksulluk, sevdiğini kaybetme, ölümün küçük bir bedenin omuzlarındaki hissi insanı yutar, parçalar, ağlatır. öyle bir film ki bu başlık altına yazılan bazı entryleri görünce dahi ağlıyor insan. cahit oben'in o müziği için:
