ergenlik zamanlarının sona ermesiyle beraber 'ben artık bir bireyim ve dilediğim yerde eğlenir, yeni yılı, doğum günümü kutlar, keyfimce hareket edebilirim' hissiyatıyla gaza gelen bünye, uzun bir süre bu gazla beraber bu tür günleri kah dışarıda arkadaşlarıyla kusana kadar içerek, kah bir köşede tek başına tribe girerek geçirmeye başlar..sonra bir gün bir şey olur, sobanın üzerinde bırakılmış portakal kabuğunun kokusunu duyar aniden, garip gürültülerin içinde kulakları uğuldamaya başladığında, gözlerini kapatıp çocuk sesini duymaya çalışır, kendinden geriye kalmış olabileceğini umut ettiği..sonra bir yılbaşı gecesi kendisini anneannesinin yanında bulur belki de bir sene daha geçiremeyeceği, ailesindeki en büyük bireydir o.. işte evde oturmak anlam kazanır o zaman..gülümseyerek hatırlanacaktır, unutulup giden o bulanık gecelerden sonra..anlamlıdır bu,her şeye rağmen..
