ortalama bir film. olmamış diyemeyeceğim film diğer deyişle. kim ki duk farkı, filmi vasatın az üzerine çıkarıyor. boş ev'deki sessiz sade anlatım hayli fazla diyologa bırakıyor yerini. bu ifade şekli kimi zaman yerli yerinde, kimi zamansa izleyeni yoruyor. filme binaen, etik değerlemeler yapmak mümkün. babanın genel tavrı,ahlaki sorgulamaların içerisine dalmamıza neden oluyor.
filmde zirve sayılabilecek aynı zamanda bir derdim var'ı göze sokan yer yer yoran bir sahne için;
babanın arkadaşının liseli kızlarla muhabbeti ilerletmesi sanırım. burda kızımın başına gelenleri bilmiyor olsaydım belki de o tepkiyi vermezdim havası verilmiş. başarılı lakin zorlamaca biraz.
üstadın her filminde görmeye alıştığımız karşılıklılık tezi burda da sunulmuş. buna hatta pişmanlık soslu ahlaki mevzular da katılmış. olan olmuş.
kısmen tatmin olduğum film.
10 üzerinden 7!
