benim ben hariç herkese göre ütopik bir hayalim var. bir holding sahibi olmak. hemde günlük 35 tl için broşür dağıtan bir gencin hayali.
bu tip uçuk hedefleri olan bir kişinin kanına bu tip bir düşünce lisenin son yıllarında giriveriyor. hani kendine çocuk denildiğinde "ne çocuğu ya" denilen olgunlaştığını sandığın yaşlar. ancak "holding mi puhahahha" lafını duymamak için bu düşünce bu yıllarda içe atılıp kendi içinde özümseniyor. ilk dışa açılım üniversite yıllarında geliyor. insanın karakterini kesin olarak keşfettiği, anarşizmi t virüsü gibi etraftan kaptığı yaşlar.
kanx:oğlum cezax okulu da uzattın. annen, baban bi'şey demiyor mu?
cezax:ne diyecek yavru. ben çalışmadımki.
kanx:hahaha hadi lan.
cezax:lan çalışmadım. çalışsaydım başarırdım. (aptal değilim zekiyim mesajları)
kanx:oğlum senden bi'bok olmaz hahaha
cezax: (ve ilk itiraf) bakalım holding sahibi olduğumda da gülebilecek misin?
kanx:holding mi puhahahha.
cezax:ne gülüyon ibne.
kanx:ben sende öyle bi'ışık göremiyorum kanx.
cezax:sen kimsinde buna karar veriyorsun. olacak işte başaracağım. göreceksin.
kanx:inşallah ama hiç sanmıyorum.
işte bu noktadan sonra olaylar hep inşallah olurda bizide görürsüne döndü hayatım boyunca. kime söylediysem hayalimi, önce dalga geçti sonra pastadan kendine pay edindi.
benim bu denli bu işe inanmamın tek sebebi ise henüz 14 yaşında play station 2 almamdır. hemde harçlıklarımı biriktirerek. o zamanlar pahalıydı üstelik. yaklaşık 500 tl civarıydı. hiç bir zaman zenginlik görmedim. ama ne istediysem elde ettim. bunlar genelde maddi konularda olunca maddiyatla ilgili hayallerde kendini haklı kıldı.
manevi olarak güvenilen konularda yok değil. hırs, azim, inanç, kararlılık, inatcılık, pratik zeka ve her zaman en yükseği istemek.
biliyorum zahmet edip bu konuyu okuyan birileri varsa onlarda içinden "ha siktir lan" diyor. ama ben bir gün o holdingin kapısından büyük patron olarak gireceğime inanmaya devam ediyorum. sadece inandığım için inanıyorum. bir sermayem varda ona güveniyor değilim. istemek böyle bir şey. istiyorum. o kapıdan girip insanların bana bakp "işte patron geldi" demesini istiyorum. egoysa ego. hayalperestlikse hayalperestim.
şimdilerde 35 tl için bu soğukda sokaklarda apartman apartman broşür dağıtıyorum. hiçde zoruma gitmiyor. eğer bir gün hayallerime ulaşırsam ödülümü almak için ödediğim bir bedel olarak düşünürüm bu günleri.
