sesler karismadigi surece , dikkatle dinleyip dikkatle konustugun surece , haliyken haksiz konuma kendini dusurmedikce , en ufak bir ayar verene sazanlama atlamadikca cok seslilik cok iyi bir seydir.hatta buna "gercek demokrasi" denir. mumkun olan sesler belli seviyede cikmalidir. maazallah ses sahipleri sapitmamalidir. dogruculukla hakareti ozdeslestirmemek lazimdir. hassas olmak , dusuncelerini elestirdigin kisinin yerine once kendinizi koymalisinizdir. (bkz: empati). ya da eskilerin deyisiyle "igneyi kendine cuvaldizi baskasina batirmalidir". cok sesli olmak adina haksizlik yapilmamali , buyuklere saygi duyulmali , kucuklere sevgi beslenmelidir.bu mudur? budur evet.
