ikimizin tanıştığı koltuğa oturdum. Sesini silmeyi beceremedim. En iyisi aşktı... Onu bulduğum yerde beni götürecek bir ayna aradım. Sana dokunmak istedim. Fotoğrafını duvara asıp, sözcüklerini yok etme, var olma savaşı verdiği sayfaları yırtıp atıyorum. Kendine söyleyemediklerini dudaklarının kenarı anlatır bana. Korkularını, korktuklarını...*
Mutluydum, yalnızdım bunları yaşarken...
