ya evet, güzel bi film. kadro şahane. ama eve geldikten sonra şunu düşündüm, bazı karakterlerin hiçbir mesajı, ek fonksiyonu yoktu filmde. yani her karaktere bi misyon yüklenmemiş olabilir, fakat seyircinin gereğinden fazla gördüğü oyuncuların akıbeti, filmin sonunda bir şeye bağlanmalı idi.
--spoiler--
kim bu karakter, çömez hasan tiplemesi mesela. hacım bu adam teşkilatı sevdi mi, nefret mi etti? istifa edecekti, bi olayları vardı; bu mevzuyu sonuca bağlamamış senarist mesela. hem ben katilin bu hasan çıkmasını o kadar bekledim ki, filmin ikinci yarısı "hadi be yönetmen, sağ gösterip sol vurmuşundur sen, hadi koçum" iç sesleriyle geçti. ama maalesef hasta kızı gördükten sonra düğümü çözmüş olan her üç orta zekalı seyirciden biri olan ben, filmin sonunda hafiften sıkıldım. seyircinin bilmediği şeyleri anlatmalılardı, tahmin ettiklerini değil. daha önce yazılmış; film, seyirciden bir adım önce olmalı. idi. idris karakteri çok hoşuma gitti. paranoyak maranoyak, esaslı adam. (rolü o kadar iyi yapmış bak) (cem yılmazın oyunculuğundan bahsedeceğime idrisin adamlığından bahsediyorum)
--spoiler--
