En cesur sözcüktür, tek başına kocaman bir cümledir hatta.
bahaneler sıralanır, kalbini kırmanın ya da seni kızdırmanın haklı(!) sebepleri söylenir, hiçbişey diyemezsin.. aslında o kadar çok şey dersin ki içinden, kalbinden, beyninden, kelimeler yetişemez ve 'peki' ye başvururlar. 'peki' , bütün anlamları sırtlanır ve dudakların arasından uçuverir. o anlam yoğunluğuyla yola çıkan 'peki' , karşısındakinin kulağına geldiğindeyse bir o kadar hafif, anlamsız ve sıradan olur. çünkü 'peki' , bu durumu hep yaşar ve bundan yorulmuştur artık.. ama yorulsa da kendini feda eder, çünkü diğer kelimeler, noktalar, virgüller ne kadar kullanılırsa kullanılsın, ne kadar uzun cümleler kurulursa kurulsun, karşısındaki için bir şey ifade etmeyeceğini bilir ve kendini atar dudaklardan dışarı...
