(ara: kendini sanmak*)
olayının son raddesi. insan canlısının kendini olumlu bağlamda üst a$amaya ta$ıma arzusunun en tartı$ılagelen konumu ve bu konumu kendine yakı$tıran amma oturduğu koltuktan dünyaya hayretle bakmak dı$ında pek de bir durumla bağda$tırılamayan zavallının içsel dürtülerine yanıt verebilmeye çalı$masındaki son ve pik rezervuar.
ifade ettiği simgesel ve reel anlamı dı$ında tanrı kavramını ya$amının gediğine oturtmu$; esasen ezik ve formatdı$ı kazurat totalinin yaratıcılık ve sorgulayıcılık erk'ini maksimize ettiğini ve artık vardığı noktanın $ahika olduğuna kendini inandırarak dü$tüğü hatanın yanılma payını da minimalize ederek koaserventik bir varolu$ temeli ta$ıdığı fikrinde sabitlenmesi.
yalın dille;
hayatı, sistemi, toplumu, insanları(toplum, ihtiva ettiği nüfustan ayrıdır yakla$ımının desteğiyle), normları, kuralları, kaideleri, alı$ılagelmi$ dinamikleri ve her türlü odağı reddeder bir tavırla tenkit ederek dev aynasına sır sürmesi durumudur bu..
tanrı sanıyorlar kendilerini.. tanrı, iskambildeki be$inci as! biline.
