alışmışken onun varlığına uzaklara gitmek zorunda kalman...insanların diliyle,kültürüyle kendini orada kaybolmuş hissederken onun yokluğuyla daha da kaybolman...anne,baba,sevgili,arkadaş...farketmez.düne kadar yanında olan insanın artık bedeni değil ruhu yaşıyodur seninle.onu ancak sen yaşatabilirsin zaten.bazen kaptırırsın kendini uyandığında da yokluğunu hissedersin.zaman öyle bişey ki birinin yokluğunu dahi alştırabiliyor insana uzuuun zaman sonra...
