"gülü solan bir dal nedir ki" yazısıyla kadının o narin ruhunu ortaya koymuş yazısıyla beni benden almıştır;
....
mîrim, bilir misin, kadın bizim an'anemizde beyaz bir çiçek gibidir, mavi bir ışık gibi; hani el değince bozulan ve gölge düşünce küsen...
lekesi olmaz kadının ve asla leke kondurulmaz. böyle kavl ü karar kılınmış ezelden mîrim, böyle yazılmış alnımıza emanet kaderleri. bereket fidanlarını büyüten süslü bahçelerce verimli kıldılar kendilerini kadınlar, serdiler ayaklarımıza mutluluğu, sevinci. kahkahalarında papatyalar açtı hep.
....
ecel akıncıları gelmeden mîrim, durma, var git, tut ellerini ve sevdiğini söyle ona, sevgini söyle. kerpetenler bir bir sökmede çivilerini yapının ve bir çocuk belki bir kilim deseninden damperli kamyonuyla şefkat kumlarını toplamaya çalışmakta. bir baba nedir ki mîrim, bir anne olmadan; gülü solan bir dal nedir ki?!..
mîrim, var git, aklını bulandıran zulümleri yıka elinden ve ver hakkını her dem taze baharın. yakasına bir beyaz çiçek tak; yaprağı tebessüm, tomurcuğu sevgi olsun. sonbaharlarca savrulan hasretleri topla bir bir, saman sarısı rüzgârlar alıp götürmeden. son kuşlar da göçmeden bir sıcaklık sun kadına, bir ışık yak ruhunda, bir mavi ışık.
evren yüklü çağrıların başlığıdır bir kadın mîrim, hayat yüklü güzellemelerin kafiyesidir. en kara ilk akşamlarda bahtımıza en parlak doğan ilk yıldızdır o. şen sahnelerin perdesini açan da, kapayan da hep bir kadındır yüreklerde. bir kadın mutlu ise elbet mutludur erkek de. ev yapan ve ev yıkan da; karları toprak eden ve yeşili yaprak eden de odur. hanım da, hanımcık da; sevgili de, sultan da...
