gece ışıklar sönüp heryer karanlığa büründüğünde gözlerimi kapadığımda tek bir resim gelir gözlerimin önüne. yağmur bulutlarının kararttığı odanın içinde sadece sen ve ben. kollarımı kollarının altından geçirmişim, teninle tenimin buluşmasına ramak kalmış, yüreğimin kalbinin gümbürtüsüne değmesine sadece bir adım kala göğüsümü göğüsüne yaslayıp sıcaklığını ve kokunu sonuna kadar içime çektiğim bir anın resmi gözlerimle gözkapağımın arasındaki. her gece ama her gece yatarken seninle sadece bir gece geçirebilmenin arzusuyla zihnim boyar bu tabloyu, sıcaklığın şekillendirip, aşkın renk katar. senin için her gece yüreğimde resimler yapıp gönlümün duvarına asıyorum. belki bir gün yatmadan önce sana gösterebilirim diye canım sevgilim.
