yıllar sonra birine anlamlı bir takım duygular hissediyorum diye bütün odunsu davranışları sineye çekip duruyorum. insan bazı şeyleri ne kadar sevgiyle paylaştığına inansa da aşk dediğin, kendi kendine konuşmaktan öteye gitmiyor. ben de kendi beynimin tırtılı oldum, kendi sabrımın sınırlarını aşındırıyorum. peki nereye kadar?
