küçüklüğümün biricik konsol oyunu olan atarinin en sevdiğim oyunudur. ben bitiremedim ama ayça (bkz: abla kişisi) o sonu gelmeyen another castle'ı buldu ve prensesi kurtardı. şimdi oyunun birçok başarısız klonu bulunmakta ama hiçbiri aslının yerini tutmamaktadır. bazen hala olsa da oynasak diye geçiririm içimden.
(bkz: insanın büyüdüğünü hissettiği an)
