vakti zamanında kırklareli'nden ankara' ya üniversite okumaya gelen bir hanım kardeşimizle aynı masadayız. arkadaşımın arkadaşı olur kendisi.
neyse ben arkadaşa hafif bi uyuz oldum "la bebe..." diye başlayan meşhur cümle ağzımdan çıkıverdi aniden.
akabinde ablamız faltaşı gibi açılmış gözlerle bakakaldı! ve sordu:
o- sen buralısın di mi?
ben- evet noldu ki?
o- yok. yok bişey belli zaten.
ben- hııı? neee? kötü bişey mi söyledi şimdi bu!
