kendimden büyük bütün güzel kızlara, kadınlara aşıktım...
gerçi enteresan bi çocuktum.
bi keresinde mutfak halısında sırt üstü yatmış, tavana bakıyodum.
o sırada komşunun kızı naciye abla mutfağa bişey almaya gelmişti.
yattığım yerden yukarı bakarkene afedersiniz bunun blüzünün altındaki açıklıktan sütyenini görmüştüm ben.
sonra hemen aşık oldum ona.
akabinde naciye abla bize her geldiğinde direkt olarak mutfağa gidip sırtüstü yatmaya başlamıştım.
nasıl bi sabırdı benimkisi hiç anlamadım.
öyle mal gibi naciye abla geçsin de göriyim diye bekliyodum.
ayrıca nasıl bir aşktı bizimkisi?
diyalog yok, güzel bakışmalar yok!
yalnızca naciye ablanın sütyenine odaklanmış bir ben vardım.
onun haberi bile yoktu henüz.
ve nereye varacaktı acaba bu ilişki?
bütün bu sorulara cevap ararken naciye abla artık bize gelmemeye başladı.
aşkım artık bize gelmiyodu.
çocuk aklımla korkmuştum. öyle ya; anlamıştı benim sütyen merakımı, ondan gelmiyodu!
neyse yılllar sonra öğrenecektim naciye abla'nın abimin sözlüsü olduğunu!
meğer anlaşamamışlar, bitmiş.
allah' tan öyle olmuş. yoksa abimi domaltırdım harbiden.
ne demekmiş kardeşinin aşkıyla sözleşmek görürdü yavşak!
