valla nerden başlasam bilemiyorum sözlük çok uzun yazıp insanların okurken sıkılmasını da istemiyorum ama son 3 aydır hayatımı zindan eden bu hastalıkla boğusuyorum.ilk kez bundan 2 sene önce bilgisayarın başında otururken bir anda kalbimin deyim yerindeyse boğazımda attığını hissettiğim olayla başladı.hemen ailemin yanına koştum ve ben ölüyorum demeye başladım,tüm vucudum titremeye başladı ardından hemen acil servise gittik ekg çekildim ve nabzımın 130 olduğunu söylediler.ben sedyede titriyordum ve tavandaki beyaz ışıklara bakıyordum,doktorlar ne yiyip içtiğimi,kalp rahatsızlığım olup olmadığını sordular.kalp rahatsızlığım yoktu ama o andan itibaren kalbimde bir şey olduğunu düşünmeye başladım.30 dk bekledikten sonra nabzım düşmeye başladı ve doktorlar eve yolladı.o gün eve giderken sanki yeniden doğmuş gibiydim ancak daha sonra olacaklardan habersizdim.o gece hem tedirgin hem de hayatımda yaşadığım bu ilk korkunç tecrübe ve ölüm korkusunun vermiş olduğu huzursuzluk ve yorgunlukla uyudum.ertesi 1 hafta takiben her gece saat 3 de sol kolumu havaya kaldırarak uyanmaya başlamıştım ve yine aynı çarpıntı olmuştu ve bacaklarım titriyordu.kafamda aynı anda binbir soru dolaşmaya başlıyor,ağzım kuruyor ve yine öleceğimi hissediyordum.1 hafta hergün aynı şey olunca babamla kardiyolojinin yolunu tuttuk.hastanede ekg,ekokardiyografi(eko),holter ve efor testleri yapıldı ve hepsinin sonucu temiz çıktı.daha sonra tanıdık bir kalp profuna daha gittik ve o da kalbimde bir şey olmadığını söyledi ve ben eve inanılmaz bir rahatlıkla ve yine yenide doğmuş gibi gittim.ertesi haftalarda arada çarpıntım olsa da kalbimde bir şey olmadığını bildiğim için takmamayı öğrendim.2 hafta sonra başım ağrımaya başladı,ilk başta geçer demememe rağmen bir türlü geçmedi şaşaklarımda şimşekler çakıyor beynime iğneler batıyordu sanki.bu seferde nörolojinin yolunu tuttuk ordan beyin ve boyun mr'ı istedi doktor.onları da yaptırdık be beynimin de sağlam olduğu anlaşıldı.aradan 2 ay geçtikten sonra bahar gelmişti ve bir sabah uyandığımda sanki daha önce hiç bunları yaşamamışım gibi hissettim dışarda içimi ısıtan sımsıcak güneş vardı ve bahar tüm güzelliğiyle etrafa yayılmıştı.haziranda öss'ye girecektim ve o da yaklaşmaya başlamıştı bir yandan kurtuldum sandığım hastalığın bitmesine seviniyordum bir yandan bu hastalık yüzünden sınava çalışamadığım aylara yanmaya başladım.(bu arada psikiyatıra da gitmiştim tabi bu arada ancak inanmamıştım hastalığımın bu olduğuna ve ilaçları kullanmadım)sınav günü geldiğinde çok rahattım pek bir şey bilmiyordum ama psikolojik olarak rahattım sınava girdim ve dershanede oturamadığım 3 saat 15 dakikanın sınavda nasıl geçtiğini anlamadım bile.yazın baya dinlendim ve sınav sonucu açıklandığında üniversiteye yerleştiğimi öğrendim ve çok mutlu oldum.üniversitenin ilk yılı ne çarpıntım oldu ne bir şey,geçtiğimiz yaz da aynı şekilde sıkıntım olmadı ancak bu yıl ekim ayında derste otururken eski dostum panik atak yeniden döndü hem de eskisinden daha güçlü bir şekilde.ilk günler takmasam da eskisinden daha sık olmaya başladığını fark edince hemen doktorlara koştum yine.2 ay evden hiç çıkmadım hastane ve acile gitmek hariç.abartısız 2 ayın 40 günü hastaneye gittim ve yeniden söylenen şey panik atak olduğumdu ve bu sefer hiç inanmıyordum tekrar 2 sene önceki tetkikler yapıldı bu sefer üstüne bir de kalp tomografisi(b.t anjiyografi) yapıldı ve onun da sonucu temiz çıktı.bu sene çarpıntıya eklenen şeyler çarpıntım olmasa da kalp sıkışması,kalbimin duracak gibi olması,baş dönmeleri,birebir bayılma hissi yaşamam ve vücudumun uyuşması.şuan psikiyatırın verdiği ilaçları da kullanıyorum ama pek fazla düzelmem olmadı.okula gitmeye başladım ama bugün yine gidemedim umarım bu sefer kurtulabilirim bu hastalıktan ve hayatıma eskisi gibi devam edebilirim.yazmayı unuttuğum birçok şey oldu ama özetle böyle sözlük yaşayan herkesin bir an önce atlatmasını yaşamayanlara hiç uğramamasını dilerim.
