günlerin birbiri ardına kovalamaca oynar gibi geçişini, insanları ve yaşamı bir filmmişcesine izlemek; oyuna dahil olmadan, minumum efor ve beklenti ile nefes alıp veren bir cesetmişcesine, potansiyelini köreltmektir.
temelinde yetişme şekli, amaçsızlık ve kimi zaman kararsızlık yatar.
günlerini tüketirken pişmanlıklar biriktirir. kendi düşen ağlamaz derler ama öyle olmaz kimi zaman...
