''senin yargıların en doğru
benimkiler tabiki en en doğru
sana birşey söyleyim mi doğru yanlış yoktur
başka yerlerden bakan insanlar var''
bölümünü dinlerken kendinden geçiren şarkıdır. bir ego ve içsel haykırış betimlemesidir adeta. üstadın, zamanında doğru ve yanlış kategorizasyonu üzerine sıkça eğildiğini gösteriyor dizeler. hani sonu yok haykırışların diyor samimiyetten taviz vermeyerek.
o yaylıları takip eden yaşa binaen olgunlaşmış müthiş ses tonu yok mudur? müziğin gücü budur!
edit:mesleğini iyi yapan insanlar var! kuşkusuz var, sen gibi.
''ortaçgil'i sever misiniz? öyleyse devam!''
