bugün okuldan eve dönerken karşılaştığım durumdur.
adana-mersin arası yolcu taşımacılığı yapan bir firmanın minibüsünde gerçekleşti.kapının hemen yanında su dolabının üstüne oturmuştu anne.yer yoktu zira.çocuk ağlamaya başladı ve anne tereddüt etmeden emzirmeye başladı.şaşırmadım dersem yalan olur.ancak şunu gördüm ki ülkem insanı çoğu zaman gerzekçe işler yapıyor da olsa, bu durumu garipsemedi minibüsteki hiçbir yolcu.üstelik birkaç liseli ergen de mevcuttu o an orada.çocuklar başlarını önlerine eğip yolculuğa o şekilde devam ettiler.müthiş derecede memnun edici bir durumdu benim için.zira 2 tanesi benim öğrencimdi.akademik olarak bi bok öğrenmeseler de okulda, insan olmayı çok önceden, hem de fazlasıyla öğrenmişler.o kadar hormonal baskıya rağmen bir teki bile o kadının göğüslerini erotik bir çağrışım olarak algılamadı.en azından ben, çocuklarda, herhangi bir erotik çağrışım oluşmadığını gördüm.
sonuç: her şeye rağmen seviyorum bu ülkeyi ve insanını.
