Dünya Ana 14 yaşındayken 1938 Dersim katliamını görmüş. Olayların ardından Elazığ'da bir yatıla okula götürülen Dünya Ana Türkçe'yi burada öğrenmiş. 20'li yaşlarında tekrar memleketine dönen ve evlenen Dünya Ana'nın dört kız çocuğu olmuş. Kızları yetiştikten sonra bir gün almış kocasını karşısına "Benden sana artık hayır gelmez" demiş. Köy köy dolaşıp kocasına uygun bir kadın bulmuş, istemiş, düğün dernek evlendirmiş. Sonra da "Artık özgürüm" diyerek ayrılmış evinden. Ömrünü Anadolu'da ne kadar ziyaretgâh varsa onları gezmeye adamış. 1997 yılında hayatını kaybeden Dünya Ana Ömrünün son 15 yılını istanbul Kartal'da kızlarının yanında geçirmiş.
Şimdi Dünya Ana'nın mezar taşında kendisi nin şu sözleri yazıyor:
Biz cenneti de gördük cehennemi de...
Daha dün gibi aklımda çocukluğum. Yediğimiz ekmek de içiğimiz su da tertemizdi. Havada gül kokusu vardı o zamanlar.
Ne zaman ki terk etti bizi peygamberleri başka olsa da o güzel insanlar...
Ne zaman ki çocuklar süngülendi ve ben kör olası gözlerimle gördüm,
Ne zaman ki sürüldük o Diyar-u Jar ülkesinden, dilini bilmediğimiz bu yaban ellere...
işte o zaman başladı bizim için cehennem.
Şimdi bu yanası istanbul'da beton duvarlar arasında kimse duymaz sesimi.
Bazen çıkıyorum şu Kartal'ın tepesine, geceleri ayla konuşuyorum. Ne yapayım ki? Soruyorum ona: Ey Asme! Nereye gidiyor bu Dünya?
