''parasızlık gaflettir'' diye düşünen ahmakların içinde bulunduğu aciz durumu belgeleyen düşünce. özellikle parası bol, nerede ne yaptığı belli olmayan, vaktini zamanını, dandirik dundirik yerlere para harcamaya adayan, kişilerin fikri bu yöndedir ki, fakir olarak nitelendirilebilecek kişilerin fikirlerini alma düşüncesini dahi duymaz, nasıl olsa o daha akıllıdır, ayrıca burnu kaf dağında olmak sözü de, tam buraya cuk diye oturur, hani parası vardır ya, herşeyin kendi kontrolü altında olduğunu düşünür, ''dur sen yapamazsın, edemezsin, sen ne bilirsin zaten, senin işin bana hizmet; buradaki kast sistemindeki üst sınıf benim'' edasındadır her zaman; ama bilmez ki, yeri geldiğinde olmadık şeyler * dahi kendisini frenleyebilir, soluğunu kesebilir, hayatın paradan, böbürlenmekten ibaret olmadığını kendisine ve kafasına dank ettirebilir.
