insanın başına gelen olaylardan bir tanesi. kötü bir tanesi ama en kötüsü diyemem. kaldı ki hayvanların da başına geliyor ne yazık ki bu olay. hayvana tecavüz diye de bir durum var. belki de tecavüz edenin bilinçaltında şöylesi bir dürtü vardır: gördüğüne yumul! tıpkı sokak kedilerinin gördükleri bir dişi kedinin üstüne yumulması ve sonra dişi kedinin beş altı bebe kedi doğurması gibi. al sana sokak ortası tecavüz. ya da buna çiftleşme mi denir bilemedim ki. tamamen hayvansal dürtülerle erkekliği boşaltmadır sanırım tecavüz. en azından bu toplumda öyle lanse ediliyor. milletçe o kadar cokşun olduk ki bir kadın gelse de tecavüz etse modunda yaşayan abazanlar azımsanmayacak kadar çoktur eminim. ama 'tecavüz' başlığı görüldüğünde, çok çok büyük olasılıkla insanların aklına; 'bir ya da birkaç erkek bir ya da birkaç kadına..' gibisinden bir düşünce geliyor. şimdi birkaç soru geliyor aklıma o zaman. kedilerin çiftleşmesini insanların çiftleşmesinden ayırıp, insanlarınkine tecavüz denmesindeki sebep nedir? ahlak kuralları mı, din mi, irade mi, sex özgürlüğü mü, yasa mı, toplum mu, şu mu, bu mu, ne?
bir insan eğer ki istemediği bir şeyi yapıyorsa bu hoş değildir ve kimi durumlarda kötü kimi durumlarda da çok kötüdür. söz konusu tecavüz çok kötü durumlardan biridir. ama insanın yaşayacağı en kötü durum değildir. ondan daha kötüsü; en yakın arkadaşının, sevgilisinden önce seni arayıp gecenin bi vakti ağlaya ağlaya seni yanına çağırması, durumu anlatması ve senin onun yanında geçirdiğin bilinçsizce dakikalarda ne yapacağını bilememendir. ondan çok daha kötüsü arkadaşının depresyona girmesi ve intihara teşebbüs etmesidir. tecavüz nedir ki? bütün bu süreci başlattığı için mi en kötü şey oluyor? böylesi bir durumu en basitinden iflas etmiş bir adam da yaşayabilir ve o zaman da diyebilir miyiz 'iflas insanın başına gelebilcek en kötü şeydir'. tecavüzün yaşattığı korku tecavüzün kendisinden kat ve kat daha kötüdür. insanın bakire olması, evli ve çocuklu olması ya da sevgilisinin olması değiştirmiyor bu korkuyu.
kafayı kırınca bir noktada şu düşünceye hak vermemek elde değil. gerekten de kaderinde tecavüz varsa yapacağın zevk almaya çalışmak mı? böyle olsa idi eğer her insan orospu mu olurdu? ya da bu korku bu travma azalır mıydı? yoksa bu düşünce bizi kedi hayatına mı sokardı? evet biz tecavüz edelim ve bize tecavüz edilsin, gayrimeşru çocuklar peydah olsun, aids olalım... ama mesele bu değil ki. mesele sen istenmiyorsun. sen istenmediğin için arkadan saldırıyorsun. beş dakika içinde var olup sonra geldiğin yere gidiyorsun. işin bittikten sonra istenmediğinin farkına varıyorsun. senin neden istenmediğini bilemem ben. ama bu çok doğal bir şey. insan ıspanağı da istemeyebilir seni de istemeyebilir. sen bu derece basit bir istençsizliksin, bu kadar. senin istenmemenin getirdiği korku, yaşama istencini yok ederken sen hala nasıl var olabilirsin?
adamlar bulunsun, yargılansın, cezalarını çeksin ama tek bir gözyaşına bedel midir bütün bunlar?
