rus romancısı ivan goncharov'un (1812-1891) ünü dünyaya yaygın romanı. uyuşukluğun, güçsüzlüğün, şaşkınlığın, hazır yiyiciliğin, ileriyi düşünmemenin, gününü gün etme anlayışının temsilcisi olan bey çocuğu, toprak sahibi oblomov'a acırsınız önce, sonra sonra da sinirlenmeye başlarsınız, ama o sizin için de, kendisi için de bir şeyler yapmak gücünde değildir. o zaman korku alır sinirliliğin, çünkü kendinizi oblomov'a, toplumunuzu da onun toplumuna benzetmişsinizdir. doğu toplumlarının çok belirgin bir özelliğidir oblomov'luk.
1857'de basılan bu roman rusya'da büyük, derin etkiler uyandırmıştı, herkes onu coşku, ibretle okuyordu. nerdeyse okuma yazma bilip de oblomov'u okumayan kalmamıştı. oblomov, oblomov'luk sözleri bütün rusya'ya yayılmıştı; köleliğin kalkmasına yakın rusya'nın ihtiyacı olan yeni insan, oblomov olamazdı da ondan. yeni çağlar, yeni dönemler elbette yeni bir insanı gerektirecektir. işte rusya'da da aranan, istenen yeni bir insan, ortaya atılmış olan ters örnekten çıkarılacaktı. oblomov ne ise, yeni insan o değildi.
bakın lenin ne demiş "oblomov" tipi için: "rusya üç ihtilal geçirdi, ama gene de oblomovlar kaldı; çünkü oblomovlar yalnız derebeyler, köylüler arasında değil, işçiler, komünistler arasında da vardır. toplantılarda, komisyonlarda nasıl çalıştığımıza bakarsanız, eski oblomovların içimizde olduğunu görürsünüz. onu adam etmek için daha çok yıkamak, temizlemek, sarsmak, dövmek lazım gelecektir."
